Sinds de uitbraak van Covid-19 in Nederland heeft kunstenares Philippa van Loon dagelijks tekeningen gemaakt. Haar coronadagboek telt ruim 400 tekeningen op papier waarop terugkerende thema’s als isolement, wanhoop en de dringende behoefte aan contact te zien zijn. Circa 300 tekeningen zijn opgenomen in het boek ‘Until it ends’ dat op donderdag 25 november 2021 gelanceerd zal worden. Het boek is een samenwerking met de Bijzonder Boeken Brigade. Naast de boeklancering zal er ook een presentatie te zien zijn van ruim 200 tekeningen.

Philippa van Loon: “Mijn inspiratiebronnen variëren van nieuwsuitzendingen, posts op sociale media en gesprekken met vrienden tot gewoon wat ik voel in het huidige moment en de situatie, de manier waarop je een dagboek gebruikt om dingen vast te leggen. Soms weet ik dat ik een tekening wil maken over een specifiek onderwerp, zoals banenverlies of de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Andere keren teken ik gewoon wat er opkomt.”

“De tekeningen in het coronadagboek zijn mijn manier geworden om met vrienden en gelijkgestemden over de hele wereld te communiceren. Sinds het begin van de eerste Covid-19 lockdown in Nederland, merkte ik dat ik veel tijd had om alleen in mijn studio door te brengen. Een zeer ondernemende vriendin stelde een groepsapp samen om vijftig buitengewone vrouwen die over de hele wereld in zelfisolatie zaten, van wie ik de meesten nog nooit ontmoet had, met elkaar in contact te brengen. Omdat ik me beter kan uitdrukken door visuele beelden, ben ik voor hen gaan tekenen. Het werkte en het creëerde een verbinding. Sindsdien heb ik bijna dagelijks tekeningen op mijn Instagram gepost over thema’s rond de pandemie, wereldpolitiek, klimaatverandering, natuurrampen, soms persoonlijke problemen, spirituele problemen, psychologische problemen – alles waarvan ik voelde dat het verband hield met een wereldwijd collectief van gedachten en ervaringen.”

Alle tekeningen hebben een titel en een datum, die intrinsiek een deel uitmaken van het werk. Daarnaast zijn de tekeningen eclectisch van stijl: sommige zijn figuratief, sommige abstract, sommige getekend met fijne penlijnen, sommige geborsteld met grote spatten van kleur, sommige heel minimaal, andere ingewikkeld en uitgebreid. De verschillende fasen in Van Loon’s coronadagboek worden uitdrukt door het gebruik van de kleuren rood, roze, blauw, zwart, bruin, groen en multi-kleur die elk de stemming en de emoties weerspiegelden waarmee we te maken hadden.

“Er is een ritueel aspect aan dit dagboek, in zijn dagelijkse herhaling, totdat het eindigt; dit is het doel dat ik mezelf heb gesteld. Een soort gebed dat we hier samen doorheen komen zolang ik maar blijf tekenen. Een manier om te voelen dat dit opgelegde isolement ons niet zal scheiden, maar dat we kunnen delen en ons verzorgd voelen over de hele wereld, ongeacht geografische locatie, taal of sociale toestand. Het helpt om te erkennen dat we vaak soortgelijke dingen meemaken, of in ieder geval dat sommige anderen ze naleven.”